Zywa
Misthoorn
Wat is het heerlijk
om schuim te zijn
met zijn allen, grote plukken
hongerig mensschuim, een mist
van leven, en ik een vlokje
in eigen kleuren, ik
moet even met mijn zieligste stem
mijn beklag doen en blazen
dat ik er ben, ik
los veel te vroeg al op
niet zoals toen
ik net geboren was en groeide
van mijn eigen afval
nee, het is een krimpen
ik eet mezelf op
De dokters hebben het uitgelegd
Ze hopen van me te leren
en later meer te weten
|