Zywa
Aanbouw
De mensen zien me niet
ze raken me niet, maar
hun ontwijken schreeuwt me toe:
Vind je ons soms zielig?
Zonder dure kleren
handgemaakte schoenen
armen vol mooie vrienden
en de gunsten van een vip
Zonder sleutels van een villa
de glans van grootse plannen
en gunsten om uit te delen
Noem je dat geen leven?
Rillend lach ik
naar de jongen in de Annex
die thee brengt en omkijkt
of ik toevallig op hem let
Hij doet me denken
aan iets en ergens
aan mijn leegte
en jou
|