Zywa
Honger
Sorry, reken niet op mij
Ik trek me even terug
in een stiltewagon, maar
ik rijd nog mee. Soms
waaien er druktemakers binnen
Niets aan te doen
Als ze hun mond eens hielden
zouden ze misschien denken -
dat hun leven best langzamer kan
als ze willen, als ze leven
zoals ze willen dat het leven
van hun kinderen zal zijn
Waar gaat deze trein heen?
De vogels weten het niet
ze zien wat we eten
en ze begrijpen het niet:
wij eten bomen en bergen
metalen, die spugen we rond
we eten wat we denken
dat leeg is, ook de nacht
maar nog hebben we honger -
naar aandacht en schoonheid
|