Zywa Volmoedig

Kleiner dan ik ben
ben ik in mijn eigen armen

gevallen, in stukken
maar een en al liefde

likkend aan de wonden
Ze zijn van mij

Het bed weet nergens van
het draagt gewoon wie liggen wil

zacht voor zwaar
en stekelig, voor mij

Ik praat en schrijf mijn klachten
weg onder enthousiaste woorden

vrienden hopen wanmoedig mee
raden wat ik niet durf

te delen en achteraf
maak ik me zorgen

of ik hen tekort heb gedaan
ik ben zo moe

mijn lichaam is de grens
die ik over wil

Gedicht 1569
Amsterdam, 2017-10-18

Bundel: OverLeven [1] 
Trefwoord: Leven: lust (moeite doen) 
Trefwoord: Ziekte: psycho-soma 
Opgedragen aan: Maria Godschalk 
Zywa
Home5-7-5
PenseelPuimPuinRegenLiefdes
VerdichtTrekvogelsAlsloosFoto
Aandacht is als zonneschijnVermeld © Zywa bij gebruik van teksten,
tekeningen, ontwerpen, schilderijen en foto's
Woord zoeken:  CTRL-F