Zywa
Homo curans
Om het goed te maken
was er een goede fee
Ze gaf mij haar sluiermantel tot bed
als een tent, een werkelijkheid
van onzichtbaar zijn of
onzichtbaar maken, van
verkeerde kussen vergeten
voor de lippen van vandaag
van steeds een nieuwe dag
van negeren wat pijn doet
van nooit, nooit opgeven
van het drijfzand uitspugen
van leren dat ik bij me draag
wat ik achterliet
Dit lapje is er nog over
van de sluier, vaak gescheurd
om de helft van wat ik had
te geven aan wie ik tegenkwam
|