Zywa
Roeping / Uitnodiging
Mama was werken
wij zaten thuis
konden er niet uit
sneeuw, geen schoenen
overal stilte
angst voor de politie
en verdrongen waanzin
die verlangens wurgt
zonder ze te doden
onmogelijke liefde
alleen de dagelijkse aardappelen
hopend op iets
van de herhaalde beloften
voor ons, de kinderen, en nu
wij geen kinderen meer zijn
voor onze kinderen
|