Onder onze blauwgroene tevredenheid
glad gespannen door de mooie dag
drijft een stroom ons de berg in

door wijde tunnelstraten glijden we
langs stalagmama's en stalagpapa's
door het zwarte licht voorbij

echo's van optochten, een Sirene
zingt blootsvoets om regen, helder
vallen de druppels uit haar mond

verderop vieren muzikanten de geplukte tijd
voor hen is het alle dagen feest
in de grotten van de schimmen

waar geen seizoenen zijn, geen wc's
waar niemand naakt is, niemand gestreeld
en niemand toegang heeft

tot de verborgen kamers
van gestolde pijn, de holtes van hemels
vol sterren in de buik van de berg

zonder baby's, bewaakt door brigades
vleermuizen, onze harten bonzen
als vulkanen door de gangen

want er trilt zich iets
misschien wel vrij naar de zon -
maar het loopt met een sisser af

Under our blue-green satisfaction
tightened smoothly by the beautiful day
a stream drives us into the mountain

through wide tunnel streets we glide
by stalagmummies and stalacdaddies
through the black light past

echoes of parades, a Siren
is barefooted singing for rain, clearly
the drops fall out of her mouth

further ahead musicians celebrate the seized time
for them each day is a treat
in the caves of the shadows

where are no seasons, no toilets
where no one is naked, no one caressed
and nobody has access

to the hidden chambers
of clotted pain, the cavities of heavens
full of stars in the belly of the mountain

without babies, guarded by brigades
of bats, our hearts are banging
like volcanoes through the galleries

because something is trembling itself
maybe free to the sun -
but it ends, with a hiss