Zywa
In geweest en onmogelijk
Na anderen zie ik mezelf
sterven tussen deze muren
door de dag dwarrelen
als een vlinder, te teer
om te kunnen genieten
van wat het leven biedt
Mijn vleugels heb ik nog
In de fellere kleuren
van midazolam en morfine
die de wereld vertekenen
en geweest en onmogelijk
laten vervloeien
in hemel en angst
voor pijn die ik niet voel
tot ik wakker schrik
van de noodkreten
van mijn kapotte lichaam
dat om verlossing roept
|