Zywa
Ik nam jouw hand, niet jouw naam
Wanneer de zon nog geen warmte geeft
sta ik op met het dekbed om me heen
en kijk ik half achter het gordijn
de straat in, de eerste mensen
lopen nergens heen, een blokje om
met honden die geuren volgen
Ik vind het altijd eng
of ze me willen bijten
Weer denk ik aan jou, aan de uren
dat ik tussen verwijten en verlangen
half achter het gordijn op je wachtte
in de vensterbank en de straat in keek
Ik kijk naar de honden en ik kijk
naar mijn lege handen
mijn wettelijk lege handen
ongeschonden, niets aan te zien
Alleen uit mijn blote hart
heb je jezelf weggebeten
Het is koud
ik trek het dekbed over me heen
|