Zywa Mijn leven als spook

Mijn geheugen praat
net lang genoeg met de mensen
om hen netjes kwijt te raken
Antwoorden verlangen ze niet
het is genoeg dat ik niet wegloop

Waarom verlang ik dan
naar contact, waarom voel ik
niets? Vanwege het besef
dat het niet mogelijk is
of ligt het aan de pillen?

Krijg ik mijn lichaam terug
zal ik ooit weer ruiken waar ik ben
en niet meer dwars door mezelf
en anderen heen tasten
met ijle herinneringen

uit de tijd dat ik leerde
om me te gedragen
alsof het belang heeft
en ik interessant ben
het beminnen waard?

Gedicht 2992
Amsterdam, 2020-06-06

Bundel: Plaatselijke weeën 
Trefwoord: Depressiviteit 
Zywa
Home5-7-5
PenseelPuimPuinRegenLiefdes
VerdichtTrekvogelsAlsloosFoto
Aandacht is als zonneschijnVermeld © Zywa bij gebruik van teksten,
tekeningen, ontwerpen, schilderijen en foto's
Woord zoeken:  CTRL-F