Soms kijk jij op, luisterend
of er iemand is, dan val ik
niet in jouw armen, zo intiem
zijn wij niet met elkaar
hoeveel ik ook van jou hou
Ik kom zo dichtbij als mogelijk is
ik wit mijn schaduwen, was me
in de geuren van jouw huis
en sluip rond als een spook
zonder laken
Soms kraakt er iets
dan kijk jij even op
zonder te zien waar ik ben
en beantwoord ik jouw gedachten
met toeval
en het gevoel alleen te zijn
vredig alleen thuis
er wordt niet gekust
niet samen geslapen
en niemand gemist
Gedicht 3025 Amsterdam, 2020-06-29 Covid-19-pandemie, 1,5m-samenleving
Dule si (Tempel van de Vreugde der Alleenstaanden, in Tianjin, gewijd aan Guanyin, gebouwd in 984) Bundel:Andere tijden Trefwoord:Vrede: Trefwoord:Covid-19^