Zywa
De vergeten tussendagen
Ik heb het gevierd
veertig, vijftig, zestig, de tien-
jaarstappen van mijn leven
zijn behouden als herinneringen
tussen de ontelbare feesten
van anderen, net als ik
ouder wordend en blijvend
wie ze zijn, al begint er iets
niet te kloppen in de spiegel
Wanneer is dat gebeurd?
Was ik daar bij?
Met mijn vrienden?
Op vergeten tussendagen?
Toen mijn haren dunner werden
mijn huid slapper, en ik anders
dan ik me voel – overal
waar ik me aanraak
is dat nog steeds vertrouwd
Leeftijdloos sta ik in het leven
met een diep gewortelde pen
die wil blijven proeven
van de smaak van het diepe
water, gefilterd door de aarde
weggezakt uit het heden
|