Na het springen leer ik
tussen tranen en lach
met vaste partners
de stille passen

Soms huil ik om later
steeds weer om vroeger
en de herhaling ervan
alsof het over moet

Dansend denk ik
ook aan het fijne
dat niet mogelijk is en
waar ik van verlost ben

ofschoon ik het mis
wat ik rijm als ik rust –
door een oude kier
sluipt fantasie binnen

en er is wat er was