Zywa
Nu het winter wordt
Nu het winter wordt
en de bomen niet vol
in het blad hebben gestaan
huiver ik om wat er komt
om de huiverende mensen
in een winter van misschien
wel veertig jaar, als een eindtijd
van de woekerende groei
en ook om de winterkou
in onze harten omdat ons leven
steeds meer levens kost
en steeds meer verdriet
Als we er niets aan doen
zullen onze tranen bevriezen
tot een korst om de aarde
en komt er een lente
zonder ons
|