Zywa
sSmM
Ik zie mensen uit dwang
en gemakzucht vervallen
in oude, simpele patronen
waarin ze klem lijken te zitten
en ik vraag me af of ikzelf vrij ben
-- geen afhankelijke meester
van drogidealen
geen bedillende slaaf
van eigenbelang
en ook geen buitenstaander
die moeilijke mogelijkheden bedenkt
-- schema's en patronen
die alles klem zetten
maar het lukt me niet om te schreeuwen
Mijn borst ontploft, ik word wakker
en ik denk aan jou, zou ik jou
hebben moeten willen kussen?
Zal ik het voortaan anders doen
en niet langer een verhaal maken
van de losse ontmoetingen
waarin ik niet vrij heb durven zijn?
|