Zelfs de mooiste meisjes
houden onze zonen niet thuis
     Wij kennen maar de helft
     van hun dromen, niet de andere
     helft die niet uit zal komen

Ach, meisjes (arme meisjes)
nemen ze ginds wel
     Zonder verplichtingen
     en zonder weerstand
     Tegenstribbelen bloedt dood

Ze spugen op hun werkhanden
verheugen zich op slaande vuisten
     Vrede is hun wereld niet
     Ze zijn geen kinderen meer
     en lachen om onze zorgen

Aan onze borst hebben we hen
gevoed met vrede
     Ze zijn ervan gegroeid
     groot geworden in huiselijkheid
     maar nu willen ze iets anders