De honden blaffen naar elkaar
en de avond is al kil
Terwijl het licht verdwijnt
wordt het overal doodstil
behalve in mijn hoofd
waar de herrie verdergaat
want ik ben alweer een dag
en een verre reis te laat
De straat is wazig
het is mijn laatste dag
mijn afscheid van de kamer
waar ik met mijn liefste lag
Het stoplicht springt op rood
ofschoon er niemand staat
en ik ben opnieuw een dag
en een verre reis te laat
Het is een rusteloos verlangen
een eindeloos refrein
en ieder woord van mij
zou van jou kunnen zijn
Jouw of mijn gelijk
is niet waar het om gaat
we zijn alleen een dag
en een verre reis te laat
Gedicht 4617 Amsterdam, 2022-08-17 One too many mornings (Bob Dylan) - 1964 Lied (album "The times they are a-changin' ") Bundel:Grote Stroom Trefwoord:Afscheid: keuze Eerbetuiging:Dylan, Bob