In de gloriejaren van K-1
kon niemand me raken
Het leven lachte me toe

Ik was geen kind meer
ik heb leren lachen
en kon iedereen aan

De gala's, het kijken en bekeken
de stoere vrienden, veel te doen
De wereld lag voor me open

De hulpeloosheid, het verleden
deden er niet meer toe
Ik heb leren lachen

     maar mijn kracht is weg
     mijn lichaam vaak weer
     hulpeloos, onbehagen

     versuft me, alles komt terug
     op verkeerde momenten
     alsof het nu gebeurt

     Als ik niet meer lach
     ben ik dood, of bijna
     is de wereld bijna gesloten

     Ik heb leren lachen
     uit eenzaamheid, mama
     ik was zo alleen