In bogen golvend englenhaar
of ijskastelen in de lucht
en veren van een adelaar
zo drijven wolken op een zucht
van wind, de tovenaar

Maar meestal vind ik er niets aan
het sneeuwt of stormt, de regen stroomt
en wat ik zoal heb gedaan
is niet waarvan ik heb gedroomd

Ik was een wolk die alles zag
de blauwe hemel, 't groene gras
precies in evenwicht, en ach
zo dacht ik dat de wereld was

Rozengeur en maneschijn
met vrienden thuis op mijn terras
voor altijd met jou samenzijn
Zo dacht ik dat de liefde was

Maar nu is het gewoon een sleur
ik lach als iemand naar me kijkt
Doe maar gewoon, nee geen gezeur
want niets is wat het lijkt

Bang zijn, huilen, geen berouw
mijn eigen weg gaan, geen kompas
behalve: Ja, ik houd van jou
Zo dacht ik dat het leven was

en ja, nog steeds geef ik erom
want alles heeft betekenis
en, noem het wijs of noem het dom
dat is ervaren wat het is