Onrust. Lotte is ziek
Ik pak mijn rugzak
mijn kompas en wat kleren
doe mijn laarzen aan, een jas
en ga de deur uit

Op weg naar Lotte
Alleen zijn met mezelf
Zolang ik onderweg ben
zal ze blijven leven
zal ze niet doodgaan

Ze gaat niet dood, het mag niet
Ze gaat niet dood, ze gaat niet dood
Nee, nee, nu nog niet
Het is nog niet de tijd
Ze mag niet, ze zal niet

Mijn stappen stampen
De aarde beeft
Waar ik ga, dreunt een bizon
Waar ik rust, rust een berg
Wanneer ik aankom, zal ze leven