Ik ben niet ijdel, ik ben edel
Er valt niets op mij aan te merken
Ik ken de wereld, de mensen

met hun kleine zielen
hun kleine verstand
en kleine beslommeringen

Ik begrijp hen, ik zie
de schuld en de schaamte
waarmee ze zichzelf straffen

voor hun leugens
om de lijken in hun kast
verborgen te houden

die ik wel kan raden
en fluisterend doorvertel
als een gareel, een dwingend oog

Zo werkt het nu eenmaal
Dankzij deze kiemen
ben ik voorbeeldig

De kiemen van mijn hoog-
moedige, hoogstaande ideeën
Zo praktisch, mijn laster