Ze glippen binnen door een kier
tussen schaamte en fatsoen
hun lichaam gaat liggen

op de wegwerphoezen
en ruikt de verwachting
niet het ontsmettingsmiddel

op mijn handen, niet het rubber
om hun kloppende verlangen
naar mijn nabijheid, hun fantasie

maakt mij begeerlijk
de vrouw van hun dromen
aan den lijve gedacht

Buiten wacht de Olifant
zijn ogen lijken heel klein
naar binnen te turen

tot de deur opengaat
en zijn slurf mij zoekt
om me op zijn rug te zwieren

Soms droom ik van een nieuwe start
een nieuwe wereld, de aarde
zonder menselijke ondeugden

alleen goddelijke geboortes
van behulpzaamheid en wijsheid
zodat die woorden in onbruik raken

eindelijk geen audities meer
van ingebeelde komieken
met eindeloze smerigheid

hun bundeling van eeuwen
dwang, vernedering en misbruik
in de grap van De Aristocraten

Een wereld zonder mij
alleen maar planten, dieren
en avatars als een soort

mensen die de virtuele werkelijkheid
van de gulden middenwegen
van Aristoteles bewandelen