Niet de strijd maakt de strijder
maar zijn vrede
met de afloop

     Mijn poorten staan open
     er stroomt energie binnen
     mijn gezicht straalt ervan

     Ik leef, ik leid je niet af
     met gouden haren, ik ben
     kaal en onversierd het leven

Niet: hoop doet leven
maar innerlijke vrede
met de afloop

     Ik verlaat mij niet
     ik trek me niet terug
     in pijn en verdriet

     Ik laat het leven in en uit-
     stromen, ik sta in het licht
     waarin we elkaar vinden

Niet als zieke ben ik hier
maar in mijn bevochten vrede
met de afloop

     Mijn borst ademt op en neer
     mijn lieve lichaam doet zeer
     ik bestraal het

     Met warm water was ik
     schilfers en zuchten van me af
     en ik rek me uit, voorzichtig

Ik hoef niet te dromen
van keizers en draken
ik weet dat ik zelf zo ben
een brandpunt

van Energie, de Energie
die tot alles in staat is
als ze vrij baan heeft
en verlangens kent

om naartoe of van weg
te stromen, stromen
van leven en weten
dat dat het leven is

Een brandpunt
wil ik zijn, ik droom ervan
te vernieuwen, vernieuwen
wat is vastgelopen

of ontspoord, orde
door te geven, het vuur
van het leven, het briesende
vuur, mijn briesende vuur

Vloeiend of wrijvend beweeg ik
op mijn eigen koers mee met de rest
     zelfs als ik vaart maak
     om een doel te bereiken

     een goedbedoelde illusie
     als ik niet helemaal durf
     te vertrouwen op Het
     water dat mij draagt

     en niets van mij vraagt
     omdat alles altijd past
     en het aan mij is
     wat ik ervan ervaar

     en ervan besef om dan
     vrij te komen van
     de dagelijkse problemen
     waar de maatschappij wringt

     en mijn kortzichtigheid
     bulten en butsen oploopt
     die ik geduldig gladstrijk
     met aandacht, aandacht

     voor mijn kwetsuren
     en Het grotere geheel -
     tot ik zo glad en soepel
     beweeg dat er geen wrijving is

     en ik een uitnodiging ben
     aan wie mij nodig heeft
     en mij opmerkt in de stroom -
     geroepen zoals ik geroepen ben