Een zanger, de knappe droom
van een jaar geleden
ligt in mijn gedachten nog naast mij
nadat hij me genomen heeft

in de stank van zijn adem
en de strop van zijn hand
om mijn nek

Mijn lief snurkt met tranen
in zijn ogen, en wodka
in zijn hart

I sta op en ga
weg uit mijn hel hier
wensend dat hij een tijger was

wetend dat ik een panter ben
en als ik ergens strepen had
zou ik ze fier dragen

De honden blaffen naar elkaar
en de avond is al kil
Terwijl het licht verdwijnt
wordt het overal doodstil
behalve in mijn hoofd
waar de herrie verdergaat
want ik ben alweer een dag
en een verre reis te laat

De straat is wazig
het is mijn laatste dag
mijn afscheid van de kamer
waar ik met mijn liefste lag
Het stoplicht springt op rood
ofschoon er niemand staat
en ik ben opnieuw een dag
en een verre reis te laat

Het is een rusteloos verlangen
een eindeloos refrein
en ieder woord van mij
zou van jou kunnen zijn
Jouw of mijn gelijk
is niet waar het om gaat
we zijn alleen een dag
en een verre reis te laat