Dreunende donder, de wereld beeft
door hemelse hand, stormlucht
schudt de aarde
Verterend vuur

omhuld door zwaarzwarte rook
vanaf verder dan zichtbaar is
slaat de aarde in, brandt
een anker in haar kern

Is dit de dag van toorn, nu

het uur, het breken
van de zegels, het zieden
van de winden, het bonken
van de harten?

Als oorlogspaarden druisen zwermen
sprinkhanen uit de rook, ze briesen
zwavel, steken als schorpioenen
stormen vooruit en slaan de trom

Stop

Kolkend heet pulseert de zon
als het hart van ons leven
vonken spatten op de aarde

Dreiging teistert de mensen
strijd breekt door de beeldschermen
heil en doem slaan om zich heen
leggen grafstenen van zwarte lava

Uit brommende dieptes ontsnapt
een geest uit de fles, het water
brandt breed onder zijn hoge vlam

die ontploft tot een superzon
die schreeuwend de hemel vult
en tollend de aarde verschroeit
Einde en Begin