Leg aan bij de boomgaard
waad door zacht gras
en goudgele appels
naar de vijver middenin
dampend in de avond

Betreed het ronde bekken
glijd het warme water in
en zwem over de bodem
van je oerappelwijze weten
naar de trappen van de toren

Lees vanaf de omloop de wind, de wel
de stroom van de tijd, hun rimpelingen
hun dieptes en de nevelschimmen
van later, die in de buitenwereld
pas herkenbaar zullen zijn

wanneer de waarheid waarin jij
je hebt gebaad, verleden is
Eens geweten, blijft geweten
ergens in de mist van je
aangeklede bewustzijn

Vandaag gebeurde er niets
van belang, we zaten Far Out

op een strandterras – alle ruimte
zon op mij, wind op mij, vrij

de wereld en mezelf ervaren
een meeuw doorgronden, haar aandacht

voor gebakken vis, in een oogwenk
de salto van de surfer in de verte

voelen in mijn bloed, de mensen in en uit
ademen, radslagen door mijn lichaam

en windmolens aan de horizon
het bewegen en veranderen

in variaties van hetzelfde, geen reden

voor ziekmakende emoties
Had ik dit eerder kunnen leren

hadden mijn hersenen anders kunnen zijn
of zou ik dan geen mens geweest zijn?

Ik slaap goed, ik sport en ik eet
gezond, ik kan alles doen

wat ik wil, mijn lichaam werkt
ik ga maar door, ik kan
zonder pauzes

Doe het andersom, zegt de lerares
Gedachten kunnen veel
maar het zijn spoken

die boven het leven staan
Ze kennen geen dood en
kijken over het lijden heen

Was dat maar zo
dan zat ik hier niet
zo ongemakkelijk

te leren in mijn hoofd
de babbelbox stil te krijgen

Omdat alles alles is
helemaal zonder niets
en uiteraard toch
ook al het niets
van het heelalles is

niet alleen het ondenkbare
wat er ooit was
voor het begin
van de sterren
en wat er zal zijn
na het bestaan
van de sterren

maar ook de illusie
van de tijd
waarin wij leven
en denken iets te weten
van wat alles onwetend weet

Onder mijn schedel, mijn hemelgewelf
vertakt zich een wereldboom
en dat ben ik

Er wonen herinneringen
in flitsen tijd
aangekaatst

van buiten, het en der
oplichtend tot een geheugen-
veld, van alles

in een vloeiende golf gelijktijdig
actief present, op appèl
om te zijn of niet te zijn

een wereld van mogelijkheden
heel even allemaal waar
of onwaar en onopgemerkt

wanneer het licht er dooft
en de flits van mijn weten
aan een andere herinnering haakt

Het dekbed terugslaan, ontsnappen
uit de hitte van de droom
en het gevoel weg laten zakken
dat ervan over is

Verliggen, tot rust komen
en dagdromen over betere tijden
In bed is alles een droom
mijn leven een droom

mijn bewustzijn een dromenvanger
Er huizen schimmen in
de knopen van het spinsel
met onverteerde resten hier en daar

Ergens in het web
word ik wakker, begint een verhaal
zijn warrige verloop, ik zak weg
in de gaten van mijn geest

Elders in het web begint een verhaal
langs bekende feiten anders
te kronkelen, ik zak weer weg
uit de droom van mijn leven

Schrijvend zit ik stil
hem te missen
hem stevig en voorzichtig
tegen mij aan te drukken
hem zich over laten geven

aan mijn handen
aan het zalige alles
hem ook lezend
voelen en laten voelen
dat we intieme vrienden zijn

Woorden zijn niets
als ze niet raken
Een aanraking is niets
geen intimiteit
zonder gedachte

Gedachten zijn kanalen
die aan ons leven richting geven
die ons laten voelen
wat we voelen, voelen
dat we niet alleen zijn