De reus die mij tegenhield
was een muur aan de oever
van de grote rivier, ver
voorbij de paleizen

waar bedienden als engelen
een hemel op aarde verzorgden
voor prinsen en prinsessen en voor

de poort altijd naakte wijzen zaten
te bedelen om het volk te waarschuwen
dat het zich geen illusies moest maken

In de muur bevond zich een klein luik
dat even openging voor een oude hand
die mij een gewone kiezelsteen gaf

Het was een steen uit het paradijs
aan de andere kant van de muur
Hij was glad. Wat moest ik ermee?

Ik ben net zo'n steen, gepolijst
door het leven en in de toekomst
uiteenvallend tot stof, ach wij

stenen uit het paradijs
aan deze kant van de muur
waar de vorsten in afzondering lijden
aan verveling en de zorg
om dat zo te houden

De oorlog is me overkomen
de vijandige mensen
mijn buren en familie
ik moet

hoe dan ook
mijn verlies nemen

Het donker leert me
te aanvaarden
dat ik onkwetsbaar ben
niet hoef te vluchten

mijn ziel is mijn asiel
als ik dood, dood ik liefdevol

met een zilverglans
om mijn plicht
die geen spiegel is
van hun motieven

De bel, onverwacht bezoek:
een heer die mij verzoekt

mee te komen, het moet
ik ben gearresteerd

maar alleen voor nader onderzoek
Maakt u het niet erger dan het is!

Op het bureau krijg ik een stoel
Nu moet u wachten, dan komt het

wel goed, dat heeft tijd nodig
Dat begrijpt u natuurlijk wel

Zorgvuldigheid is geboden en u bent
niet de enige. Was dat maar waar!



We krijgen eten, net genoeg
in onze eigen stank, geluidloos

ruziënd rondom
de groeiende plas urine

over de rottende matrassen
een zacht bed van wormen

uit de adembenemende poepton
We lijken stilletjes vergeten te zijn

Soms fluistert er iemand
als hij durft en de boze blikken

van angst voor stokslagen
trotseert, om niet gek te worden

Je ziet het overal: stenen
geblakerd met botten
een braai in het vuur
van boze mannen

Soms sterft er een niemand
spreekt erover wat doe je
als de waarheid te pijnlijk is
als je haar al raden wilt?

Aan roetstenen stoot je
je niet, je houdt afstand
of pookt erin nieuwsgierig
of er iets onder ligt

Ik was er niet bij
maar ik ben toch niet gek
dus misschien was zij het wel
te denken een mens te zijn

zoals wij

Wat één is, is zichzelf
maar als je een ander kent
ben je deels ook die ander
ben je ook wat anders was
tot op dat moment

En je neemt dat waar, het dringt
tot je door en je groeit

Dat is interessant, we vertellen het
door in verhalen over mensen
en de goden die zij zich denken:
hoe meer zielen, hoe meer vreugd
en humor dankzij de verschillen

En de kunst is om te leren
zien dat iedereen alles is

Daarom, ja daarom was er
voor de slechte zonen tot besluit
van hun tumultueuze leven een feest
in de hemel, terwijl de goede zonen
naar de hel werden gebracht

En de oppergod lachtte
om hun illusies