Donkere wolken in het avondrood boven een onzichtbare dood Ik loop tussen de flats van de stad rondjes om een nieuw zwart gat van geconcentreerde materie Een vleugellam vliegtuig sloeg vrienden van vrienden de bodem in Na de klap is het stil Ik wil horen wat ik niet weten wil en daarna vrijen in de schemering al is het met een vreemdeling Streel me streel me maak me fijn laat me dit verhaal een nacht vergeten zijn