Donkere wolken in het avondrood
boven een onzichtbare dood

Ik loop tussen de flats van de stad
rondjes om een nieuw zwart gat
van geconcentreerde materie

Een vleugellam vliegtuig
sloeg vrienden van vrienden de bodem in

Na de klap is het stil
Ik wil horen wat ik niet weten wil
en daarna vrijen in de schemering
al is het met een vreemdeling

Streel me streel me maak me fijn
laat me dit verhaal een nacht
vergeten zijn