Schijnbaar uit het niets
ploppen en plokken
er geluidjes van een begin

in de poel van mijn gedachten

atomen waarneming
in de oneindige leegte
van mijn bewustzijn

mijn universum in het multiversum

door elkaar schietende beeld-
deeltjes die zich verbinden
tot samenhangende gedachten

Ik kneed, meng en buig ze

tot ze glimlachen
of ik laat ze barsten
voor een nieuw begin

Hij reed me naar zee
Ik maak kleine passen
op blote voeten

Kleine passen in het koude
zand, ik doe mijn best
Ik ga niet liggen

De tenen van mijn voeten
komen mij tegemoet
Naast zijn stappen

We hebben dit vaker gedaan
vroeger, niets aan de hand
Altijd waaide de wind

zout in mijn haren
schuim in mijn woorden
die verstoppertje spelen

in mijn hoofd, en de meeuwen
krijsen er schril doorheen
Ik verdwaal in taal-

verschillen en verbroken
verbindingen, en toch
merkt hij het niet