Het is uitzichtloos koud
en stil, hoe sierlijk de wind
ook speelt met de sneeuw

Achter het raam aan de overkant
kijken kinderen snoepend
naar het warrelende ballet

de zilvermeeuwen in het wak
dat ze open houden, witte
dobbermeeuwen in zwart water

en op het ijsgrijs rondom
stappen zwarte vlekken koet
door de witte vlokkenvloed

de lichte versie van de nacht
er blijft niet veel over
de wereld sluit, ik mis jou

Ik kijk en talm en wacht
nee, niet op jou, op iets
in mijzelf dat er nog niet is

mijn gedachten lossen op
in de sneeuw, als lichten
die opdoemen en doven

Er ligt een vrouw op straat, geen teken
van leven. Iemand brengt een deken
een ander wijst omhoog zodat ik snap
hoe het zit met de gedeukte motorkap

Volgden haar gedachten soms demonen
die daar op de vijfde zijn gaan wonen
ter herinnering aan Isabel en Bas
wier huis en thuis dit jaren was
tot zij ergens in de rimboe van Peru
zijn verdwenen, wie weet waar en hoe?

En toen, het piepen van de koeten
Wat is daaraan voorafgegaan?
Zag niemand haar daar staan
de wereld aan haar voeten?

Regendagen vermodderen
mijn tuin, de goudwortel rot

mijn wensput loopt over
ik kan niet meer

naar de stad, slappe wegen
dat schiet niet op, niemand wil

daarvoor betalen, de wereld staat stil
mijn zoontje slaapwandelt op de tast

om mij heen, koe en kalf kijken
mij fronsend aan, zuchten

dampen gedempt door de fijne druppels
regentranen op de bollen van mijn ogen

de waterzakjes waarin de wereld
altijd op zijn kop staat

een viooltje hangt en denkt:

modder wordt waterdicht
leisteen, uiteindelijk

Bochten tussen bemoste keien
slechte ontvangst in de wolken
op de bergen ze wijken en sluiten
zich achter mij mijn gedachten

houden ze gevangen op de weg
geen vergezichten niet stoppen
om te plassen rustig doorrijden
stilstaan is gevaarlijk misschien

ga ik een pas over naar de zon
toch nog een gedachte
uit de mist van mijn gevoelens
ik mis de zon

op de radio flarden
Nostalgia met veel ruis
zou het helpen om te huilen

zodra dat veilig is?

De dag heeft boventonen
maar ademt zwaar in mij

Ik kan met de thema's spelen
en buigen voor het applaus

ik kan een tegenstem zingen
me uitputten tot de avond

maar de nachten zijn te kort
om bij te komen, ik moet

me willens en wetens in de strijd
werpen, wat er ook van komt

Een dag niet geleden
is een dag niet geleefd

een dag van geluk
is de hemel op aarde

gedroomd zonder ogen en oren
voor de werkelijkheid, een spookachtige dag

Mijn geheugen praat
net lang genoeg met de mensen
om hen netjes kwijt te raken
Antwoorden verlangen ze niet
het is genoeg dat ik niet wegloop

Waarom verlang ik dan
naar contact, waarom voel ik
niets? Vanwege het besef
dat het niet mogelijk is
of ligt het aan de pillen?

Krijg ik mijn lichaam terug
zal ik ooit weer ruiken waar ik ben
en niet meer dwars door mezelf
en anderen heen tasten
met ijle herinneringen

uit de tijd dat ik leerde
om me te gedragen
alsof het belang heeft
en ik interessant ben
het beminnen waard?

Ik vraag me zoal af
Zal opa Han me omhelzen?
Zal opa Jan op mijn wang kussen?
Zal mijn lieverd de eerste zijn
die me daar welkom heet?

Ik vraag me nogal eens af
Waarom lijken de dagen op elkaar?
Waarom willen mensen leven?
Waarom spelen kinderen?
Hoeveel jaren heb ik gespeeld?

Dan vraag ik me af
welke foto van mij overblijft
Hoe oud zal ik daarop zijn?
Is dat wat er van mij rest?
Zal ik me omdraaien in mijn graf?

Ik denk heel wat af
over het geluk dat ik heb gehad
Hoe rijk ben ik geworden?
Waarom zijn onze geluksvaten
onze geluksmaten?

Vaak vraag ik me af
Wat zal ik missen?
Wie zal mij missen?
Wie zal mij vinden?
En wie krijgt er spijt?

Te klein voor nieuws
uit heel de wereld, zucht
ik, het spookt in mij
en ik twijfel

aan de toekomst, aan de mens
en aan al de wonderen
die liefde zou moeten
en ik zou willen verrichten

Er spookt gekte rond
in de massasteden, de straten
vol winkels, vol problemen
die de omzet bedreigen

De doden liggen er slordig bij
Ik droom van een spook
Dat ben ik, de Redder
Supervrouw zonder super-

godin, zonder gebeden
en wetten als het kan
Alleen de plagen blijven
altijd een gevaar

Moe van het reizen
station na station
mijn volle agenda door

Uitgestapt om stil te staan
maar de waanzin dendert
binnen in de blauwe kamer

diep in het onderaardse
hotel, waar niets verandert
of het valt niet op

Verlost van de wereld
de rotzooi thuis, de vlekken
op de vloer, eindelijk rust

Niets leidt me af
van het raadsel
van seks en de snelheid

van het leven
en van de wanhoop
waarmee ik droom

hier niet thuis te horen
machteloos, buitenspel
als een buitenaards wezen

En nu is hij weg
Met gebroken dromen
is alles nog maar half

Ik moet naar buiten
Ik kan alle kanten op
maar het is overal hetzelfde

De koopjes, de hypes
Links rechts vooruit achteruit
iedereen in het gelid

Links rechts vooruit achteruit
daar doe ik niet aan mee
Het deugt niet

Het heeft niets met mij te maken
Ik spuug mijn boosheid uit
en ik kruip weg achter het raam

Ik zie mensen gedwee
Ik kijk in hun ogen
er is niemand thuis

Ver vooruitkijken heeft geen zin
hopen hopelijk wel
Ik ben nog jong

Jij zegt: aandacht
is het liefdevolste
dat je kunt geven

Ik antwoord: onbezorgdheid
is het liefdevolste
dat je kunt hebben

Die ontglipt me vaak
Dan lig ik wakker
van niets te kunnen doen

zolang er geen zekerheden zijn
geen actuele metingen en doorsneden
voor opluchting of een nieuw plan

Ik wil alles proberen
om tijd te winnen
al mijn kracht uitputten

me aanpassen
en redden wie ik ben
wat ik waard ben

mijn hoofd vol paarsblauwe geur
die mijn gevoelens blauw kleurt
Blue Bluish blauw

Valt er met mij nog te praten?
Ik kan jou confronteren
met mijn haperen
Dat zoekende, het trage
dat ikzelf moeilijk verdraag
En wat denk jij dan
van mij?

Ik word kleiner, te klein
voor alles en iedereen
die ik ken, steeds meer
valt er af
van mijn wereld
Aangewezen op vrienden
die mij nodig hebben

Er lijkt dus niets veranderd
maar zo is het niet
niet zoals het was
niet wat ik waard was
Ik weet te goed wat het is
om bedrukt de dag
te ondergaan

Het kan lang duren
dat ik er even niet ben
Verdwaald in onbereik-
bare gedachten
tot ik weer klink alsof
het beter met me gaat
dan ik jou vertel