Soms dreunt mijn zware hoofd
driftig door en blijven de dagen donker

soms zijn ze helder als in mijn dromen
wordt de plaats aan de top door mij ingenomen

en dienen wenswolken mij
tot vaste grond onder mijn voeten

Ballonnen varen boven zee
In gedachten vaar ik mee
Over wapperende was
is de wereld mooier
dan ik weet dat hij kan zijn

De schaduwen glijden verder
door de poort der winden
de adem van zon en maan
het fluisteren van geheimen
voor wie ze wil verstaan

De wijzer van de klok
staat stil en schokt
vooruit tot middernacht
de dag opnieuw begint
in de armen van de sfinx

die bewaart wat er gebeurt
en zonder rond te kijken
alles met blinde ogen ziet
die soms naar je knipperen
wanneer er wolken overdrijven

om je hart en je mond
te openen voor een antwoord
op de vragen die geen raadsels zijn
maar puzzels die passen
wanneer je eroverheen vaart

Samen wakker worden
onder het zachtgekleurde
leven in het ronde raam

De groene jeugd
van de wereldtuin
onpeilbaar diep

in de spiegel
van een oude put
vol tover

waarboven wij hier-
onder op een zacht bed
zweven in geluk

Samen wakker worden
op de Droomberg
boven de dagen

Mijn perspectief tussen het roestblad
is een droomhuis aan de bosrand
onderweg opgeraapt in de herfst

Rijke kleuren in de zon strelen
de houten huidschilfers
van moeder aarde

en ik wandel voorbij
even hier
te gast

Vannacht nog
streelde je een koe
in India
en ik was erbij
terwijl je taart at
op Judith's verjaardag

Met andere armen zwom je
naar mij op het eilandje
verborgen in het riet

Ik zag je wel
op het bankje in de boomgaard
van oma en opa een familiegeheim
vertellen aan je zus
Ze had de jurk met ruches aan
en was niet geïnteresseerd

Over de bomen heen reikte je
haar jouw zesde of zevende hand
om heidebessen te gaan plukken

Je zwaarste arm lag op mij
en heeft me wakker gemaakt
als ik dat nu ben
met jouw armen overal
in het leven, in de tijd, in mij
dromend deze nacht

In de ogen van het kind
lees ik wat het van mij vindt
het ziet of raadt hoe fijn
dromend ik een leeuwin wil zijn

machtig groot in raad en daad
elke dag opnieuw paraat
wilder dan de wijde zee
stormend met de winden mee
door het oerwoud, de woestijn
springend over elk ravijn

naar een plek waar ik wil zijn
en in de ogen van een kind
vanzelf de nieuwe vragen vind
waarmee een avontuur begint

Ik denk aan Amerika, de droom
van het leven dat je toelacht
zo uitbundig

zingt de vrouw het uit
op het bord van Café de Lach
Eronder groeit wat mos

dat het leven neemt zoals het is
tussen de dakpannen op de stoep
Het moet wel

erg gestormd hebben vannacht
maar iedereen zat binnen
en was de wereld vergeten

die niet zo veilig is
als we wensen, niet zo degelijk
als gedacht bij het bouwen

overal groeit er wel wat mos
dat het leven neemt zoals het is
ook in Amerika

Mensen willen rotsen, en
daar hun leven op bouwen

Huizen die blijven
voor wie later zal leven

Hun bestaan slaan
in blijvende herinneringen

Dankbare erkenning
van hun inspanningen
ook al zullen ze naamloos zijn

De stroom trotseren, en
tegenslag en tegenzin

Geloven in de liefde
die ze nodig hebben

Geloven in de macht
van hun dromen

Dromen vertellen een waarheid
die je nog niet weten wilt, maar
op een divan kun je vrijuit spreken

tot een buitenstaander
die jou begrijpt
en jouw geheimen uitlegt

die iedereen kan zien
en velen fluisteren
er schande van

Rijkdom wordt verspild, en
wie er iets van zegt, krijgt klappen
in dubbeltaal en verdwijnt als straf

voor zijn brutale leugens, zijn smaad
en landverraad; zelfs de ergste plagen
brengen geen inzicht en nederigheid

Maar soms, bij heldere hemel
is het verstand gezond genoeg
en komen dromen uit