We doen nog wel alsof

we het goed geregeld hebben
met parlementen, rechters en
een grondwet van onze idealen
maar de boeren zijn gebleven

en wij zijn hun knechten
die kapitaal verbouwen, oogsten
en uitpersen in vele nullen
op het achtererf van de slacht

We willen volle schuren
voor de winter, maar we moeten
er duur voor betalen aan de boeren
die de plannen schrijven

met ringen van zelfvertrouwen
aan hun schone handen
in de hoge pronkkamers
van het voorhuis aan de laan

Zonder de lasten
ervan willen leven
in de stad, boven

de schoorstenen, schoon
schommelen in oma's stoel
voor het erkerraam

de sluimerende monden
van de pokdalige daken
te zien ontwaken zonder hun gif

te hoeven ruiken en het dan
ook nog eens in te ademen
uit solidariteit met ieder

die snel moet leven
in de stenen wereld
waar alles hard is