Het is mijn lot
een riddervrouw te zijn
ontwaakt in een duistere tombe
trekt mijn ziel druppels diepzee
omhoog uit de aarde

tot een fontein van liefde
die mij optilt en laat zweven
naar het licht

Het is mijn lot
een riddervrouw te zijn, jong
zonder smetten op mijn ziel
die in mij hangt te wachten
op berichten van nood

die te erg is
om ongezien af te vinken
Ik moet in actie komen

Het is mijn lot
een riddervrouw te zijn, ik grijp in
en keer onstuimig de kansen
met superkrachten
van goede wil

Ook wie niet gelooft
heeft alles - gekregen:
de wereld, mijn leven, jouw leven
en de plicht elkaar te helpen
Verder kan alles

kan niets lukken of mislukken
In alle talen wensen we elkaar
vrede en geluk, het goede

Het is onze kans en onze opdracht
het is mijn naam, die ik niet wil ruilen
en zeker niet zou willen ontberen
uit haar heldere mond – ze is een engel
dat hoort iedereen, ook wie niet gelooft

Wij bewonderen de sterrenhemel
de bloeiende aarde en onszelf
en we concluderen: God

is er niet toe in staat
iets verbeterbaars te scheppen
dus de mens moet goed zijn

Onze moraal gaat niet achteruit
of vooruit, noch omhoog of omlaag
maar links en rechts, zijwaarts

heen en weer, van mens tot mens
tussen hard en zacht, lief en leed
jong en oud, wijs en dom

elke dag opnieuw ermee bezig
om voor onszelf te zorgen
en een goede naaste te zijn