Als kind kroop ik onzichtbaar
weg in het benedenhuis
onder de veranda
om de ratten te zien
scharrelen tussen pissebedden

Ik voelde me groot en sterk
perste mijn lippen op elkaar
tegen de weke kriebelkussentjes
en liet hun harde staarten
mijn Gulliver-lijf zwepen

Ik was graag hun Atlas
onder de grote-mensen-
wereld op mijn schouders
die ik scheidde van de aarde
om haar te houden zoals ze is

Een hoog fluiten, het bonzen
in mijn keel, ik kijk
met één oog naar het monster

het raast
op me af
ik kijk
met mijn andere oog

wie het langst zijn
duim durft te drukken
op de rails, in het zicht
van de sneltrein

De machinist schrikt
maar niet Poeh, Edward Beer
wonend onder de naam Sanders

Zijn nieuwe naam vindt hij mooi
(misschien is Winnie een meisje)
en de zwaan van lang geleden
kent hij niet

Ik ben Christopher
ik houd van verhalen
en woon achter een groene deur

De machinist schrikt, en ik
ben niet mezelf, mijn duim
drukt op de rails

Het is een van de triljarden
tijdelijke toestanden
van mijn bewustzijn

waarin alles mag en kan
in de kindertijd
van het heelal

Geen jij of ik
hoe echt is dat?
Een groene deur

is ook maar kunst, gemaakt
van een stuk boom, tentoongesteld
in pop-up museum aarde

Vrolijk spelen we onze toekomst
we kiezen uit de verkleedkist

de tule Keizerin
de kolder Ridder met bril
de zwarte mantel Rechter
lezend in het dikste boek
en voor mij de sterren-
jurk met de punthoed

 : : : : :Vandaag wil ik Fee zijn
 : : : : :en met liefde toveren

Over onze mannen leggen we kaarten
Orde, orde in de zaal alstublieft
dit is serieus, de Rechter doet uitspraak
en de Ridder laat de zwakke plekken zien
in onze burchten, de gaten
in het gazen gewaad van onze liefde

 : : : : :te dichten met een betovering
 : : : : :die ons lichaam en onze ziel beschermt

We zullen elkaar bestoken
tot we veilig zijn