's Nachts valt het me aan
een vaag, melkwit besef
dat rondtolt in mijn droom
als een tornado om mijn huis

Kolkende herinneringen
houden me wakker, eeuwen
aan wijsheid doorstromen mij
om niet verloren te gaan

's Ochtends schommel ik
peinzend op de veranda
Er kraakt waarheid
in het hout, het begint

te zingen als hemelse harpen –
een Melkwind in mijn hoofd
die alles opengooit, mijn huis
omver blaast waar ik bij zit