Het is te veel op één dag:
jurk, kapper en parelsnoer
de gasten

witte zaadjes werpend
in de tuin van belofte
en wij

wadend door te veel
te veel om het te kunnen vergeten
te veel om het te kunnen onthouden

te symbolisch om echt te zijn
te echt om erin te geloven
te groot om het niet te geloven

te wonderlijk om het waar te kunnen maken
te waar om het te negeren
te eenmalig om ermee op te staan

dus doen we het elke dag over
gaan we even samen zitten
in de tuin van belofte

Het is feest, iedereen doet alsof
ik een maagd ben, mijn jurk
is wit zoals het hoort

met blauwe linten en zilver
geborduurd, precies zoals mama
hem droeg

De hoed heb ik geleend
mijn schoenen zijn nieuw en de ring
doe ik nooit meer af

ons lang en gelukkig leven
gaat officieel beginnen
nooit te groot of te klein

dat is afgesproken, getekend
in blauw en zilver, geleend en nieuw
het is feest, wie wil

de bloemen vangen?

Papa deed het ongemerkt
Ik was zijn prinses
hij vervulde al mijn wensen
en ik had niets door

We gingen in Frankrijk wonen
Ik had niet veel te doen
naast mijn lessen, tijd genoeg
voor Eddy, een leuke jongen

Ik had de leeftijd
en ineens ging het snel
de verloving, het geheim
van de ringen, kleermaker, kapper

en dan eindelijk de bruiloft
Achteraf stelde ik vragen
Mama leerde me dat er meer is
dan de dingen die ons overkomen

meer dan wat er misgaat
tussen mensen, we wandelden
weg van de mannen
en telden onze zegeningen