Mijn goede bedoelingen zijn onbestelbaar
en gebroken teruggekomen, ze plakken
aan mij als een mislukte taart

vastgekoekt aan het bakblik
in een oven die te heet is ingesteld
Bikkelhard blakerdeeg

Na weken poetsen blijven de krassen
jeuken in mijn ziel, ze schreeuwen
om aandacht en erkenning



In de stationshal luister ik uren
naar het pianospel, de berichten
en het ritselen

van de bestemmingsborden
die me geen richting wijzen
voor een reis

naar een betere wereld
verbeterbaar met mensen
zoals ik, vreemden



Thuis houd ik de gordijnen gesloten
de muren hebben geen ramen
en er is niets dat ik wil zien

Ik kan het, want ik denk
dat ik het beter kan
dan een ander, laat me

daar maar niet over nadenken
want de nood is hoog
en de meningen zitten vast

Filters nemen het licht weg
Ik moet ze weglachen
tot we weer bloot staan
aan ons gezond verstand
en opnieuw kunnen
beginnen een betere wereld
af te dwingen
op de mensen
die mij niet vertrouwen

De anderen volgen wel
tot alles weer zal vastlopen
en het lachen verstomd

opnieuw iemand zal kiezen
die zegt beter te kunnen
wat nog niemand kon