Grapjes die ik maak, mijn woordkeus
en mijn kleren voor de mensen
die ik ken (wie ik ben)
zijn wel belangrijk
al weet ik elke keer
achteraf weer

dat het niet beklijft
niet de vastheid heeft
van mijn gezicht
en er maar een vaag beeld van
overblijft bij de mensen
die ik ken (wie ik ben)

dat het alleen iets betekent
voor wie weet welke mensen
die ik niet ken (wie ik niet ben
op hun scherm, in hun oren
of op het papier in hun handen
van vlees en bloed)