In open veld is meer te zien
dan je lief is, poep en pukkels

niets privé, vertrouwen nergens
goed voor, overal schaamte

omdat het niet geheim is
waarin je afwijkt, wat je eet

aan welke angsten en ziektes je lijdt
hoe je je wast en seks beleeft, wanneer

je menstrueert, een miskraam hebt, huilt
ruzie maakt, hebberig, gemeen en onredelijk

of lief bent, alles wat er niet aan je deugt:
iemand die heel goed gemist kan worden

of een lesje moet leren – uit barmhartigheid
zijn daar spiegelplaatsen voor

Ik ben een ballon
aan een tros mensen
met touwtjes zwaartekracht

bijeengebonden in een knoop
van navelstrengen
(de aarde)

Mijn opgeblazen hoofd denkt
zelfstandig te zijn, waaiend
in een eigen stukje hemel

(een fantastisch bestaan
  boven alle verwikkelingen
  in de knoop)

zo vervuld van alle sensaties
dat ik ze niet door wil prikken
want ik ben een ballon

Ik ben of wij zijn, dat is de vraag
het drama van alledag
Ben ik mezelf of sluit ik
me aan bij een groep, wil ik
dekking, maar niet teveel
aanspraken op mijn vrijheid?

Dat er wel regels zijn maar
genoeg mogelijkheden overblijven
om ze wetsgetrouw te ontduiken
even een andere kant op te kijken
en achter de schermen een voordeel
te halen, ook al weet ik (als ik wil)
dat er een groter ik bestaat

dat zichzelf niet tekort wil doen
zich zeker niet wil verminken
met stokken, stenen, krom-
zwaarden of heel beschaafd
in éen klap met een druk
op de knop

Eindelijk vrij in open veld
waar meer te zien is
dan me lief is
niets

dat mijn aandacht trekt
en een obstakel is
dat verborgen houdt
wat onzichtbaar is

Een bliksemveld van inzichten
die zichzelf bewijzen
want als je eenmaal oog hebt
voor de hartslag en de adem

van de levensboom
waarin je beweegt
is het erg moeilijk
om weer blind te zijn

en eenzaam
en de kudde
en de aarde
te vergeten

Mijn woorden en maniertjes
mijn smaak en behulpzaamheid, alles
is me keer op keer voorgedaan

Samen zijn wij een kopie van mensen
die samen ook een kopie waren
van mensen van mensen

unieke verzamelingen
van gewone gewoontes
en algemene eigenaardigheden

in een tijdelijk lichaam
dat een grens trekt
tussen jou en mij

tussen al de zielen en zinnen:
voor een veelvoud aan ervaringen
die we met elkaar kunnen delen

om in onze verbeelding verbonden
de grenzen weer te wissen
en meer dan onszelf te zijn

Mensen staren naar mij
op de zeldzame dagen
dat ik me anders kleed

Iemand die bijzonder is
kan dat niet lang zijn
of mensen drommen

eromheen, ze jagen
weg wie in de weg staat
wie daar woont of werkt

buren worden vervangen
door gasten en
ze leveren commentaar

op je rol in de voorstelling
die je eigen leven is
en niet meer is

als je niet gewoon bent
saai en niemand
laat zien dat je bestaat

alleen bijzonder bent
in de spiegel
en de ogen van je lief