Beeld je niets in
we vragen niemand
losgeld, raad of vergiffenis

Verloren ben je, nog even
goed voor mijn was en mijn bed
al ben je bont en blauw

Waag het niet te stinken
zeg dat je het goed hebt
en laat je aan niemand zien

Wurmsel slijmslak seks
met duivels heb je gehad
zonder mij was je begraven

onder honderd stenen
eervol geworpen door mannen
van God, wees Hem dankbaar

want jij hoeft niet te wachten
jouw straf is al begonnen
elke dag is jouw Laatste

     Laarzen, jouw maat, wasmand en zeep
     ieder zijn eigen zeep, je lichaam
     is een tempel, jouw hand is van God

Ze staat wild huilend vóor ons
in een nachthemd, met verwarde haren
Op blote voeten wil ze me tegenhouden

     Hier, neem het boek, bewaak het
     met je leven, je geweer en de kogel-
     riemen. Oefen!

Haar familie verstopt zich, denk ik
Pas op, voordat het te laat is
moet ik... Komt ze dichterbij?

     Hoofddoeken, elke ochtend
     een doos met schone kleren en munitie
     Maak je klaar voor de training

Moet ik schieten, is het waar?
Zijn de schone handen voor anderen?
Vergeet de rotzooi, wees trots!

     De was lever je in vóor het appèl
     Dat is het, de rest komt later
     We beginnen met gebed

Wie van ons deed het? Waar is het
hemelse licht, de zegen over de stilte
over het puin en het bloed in het zand?

Vertroebel Het Bronwater Niet
woeker niet tussen de gewassen

pas op, alles wordt gezien
je zult herinnerd worden

aan wat je weet te verbergen -
engelen tekenen het op

Hak wat geen vrucht draagt
tot compost voor de moestuin

Wees zorgzaam en teder
stel onkruid tot voorbeeld:

pas op, iedereen ziet het
branden of moet extra betalen

wat de dwazen zal uitputten
Eet en drink niet met hen

mijd ook de schijnheiligen, bid
niet met twijfelaars en vrijzinnigen

trouw niet met een gelovige
van een andere school

pas op, God ziet alles
Vertroebel Het Bronwater Niet

De poort naar de ongeziene wereld
zijn wij voor de dwazen die weigeren
zich over te geven, al hun goede daden
zijn niet genoeg, alleen de overgave telt

Onze overgave, ons ideaal niet te sterven

door een ongeluk of verdriet, niet voor strepen
en sterren op vlaggen en schouders, we zijn vrij-
mannen, we maken de weg vrij
voor een betere wereld

Wij hebben een ideaal, we willen ervoor sterven

Dat is ons offer
op het altaar voor Het Onbekende
onze overwinning
op goud geld macht

en de dood, om Het Ongeziene te zien

De hemel heeft mij gevangen
in schoonheid, mama zei:
weet je, de mensen
praten over een mooie vrouw

met een liefhebbende man
altijd slecht, je staat machteloos
Niemand hoort wat je zegt
tenzij je huilend schuld bekent
Dan geloven ze je direct

De hemel heeft mij gevangen
in heiligheid, geen man mag mij
nabij komen, ik ben een voorbeeld
ik ben een verhaal geworden

en moet binnenshuis wachten
tot ik oud genoeg ben, wit
gewassen zoals ooit de steen
weer wit zal zijn, aan de oevers
waar het allemaal is begonnen

Ik kon niet blijven, zonder escorte
reisden we onder de zeven hemelen
en pas later besefte ik dat
daarboven de zielen wonen

van Adam - verdreven net als wij
Johannes en Jezus - de boodschappers
Jozef - door zijn familie verstoten
en Henoch - de levende leraar

Aäron - nog steeds geliefd
Mozes - de geduldige
in de woestijn van ongeloof
en Abraham - de eerste die zich overgaf

Met geleende ogen zie ik
onder het hemelse licht het stralende
nieuwe Jeruzalem, de stad
die wij hier gaan bouwen

Sommige mensen zijn te groot
voor een gewone naam, een titel
hebben ze verdiend, de hoogste

lof die een naam kan uitdrukken
hoe tijdelijk hun leven ook is
en later misschien vergeten wordt

niet belangrijk meer gevonden
door dichters die duizend nachten
kunnen betoveren met hun tong

en met een schuin oog op populaire teksten
succesverhalen aandikken
nadat de feiten zijn gaan liggen

ze groter maken dan denkbaar was
omdat ze dan waar worden, zo oud
als de mensheid en de wereld

Als ze voor je deur staan
weet je het al, is het al
te groot om te bevatten

De hemel helpt mij niet
Het hogere doel van de oorlog
begrijp ik niet, ik kan slechts hopen

op een afloop die er zin aan geeft
Zacht vruchtvlees wordt ons beloofd
maar we krijgen stenen te eten

De kansen keren, coalities wisselen
en wij schieten over, zonder hulp
en liefde ploeteren we maar voort

tot een ziekte ons verlost
uit het harde leven waarvan
we nooit gedroomd hebben

Niet eens tenten, wat doeken, nat
karton en stukken plastic geknoopt
tussen modderstruiken, kinderen
slap bij hun moeder, overal

rondstampende jongemannen
die in alle hoeken en gaten
van hun hoofd zoeken hoe
ze het hek kunnen neerhalen

hun uitzichtloze ellende
in dit niemandsland verlaten
om weer liefde te leggen
in de om hulp smekende ogen

Wie geeft om hen, wie
van ons doorbreekt de besluiteloosheid, wie
brengt water, een bed, een brood, wie
doet iets, wie gaat naar hen toe, wie

durft hen van mens tot mens
in de ogen te kijken?

Zoals veel meisjes kreeg ik de naam
mooi te zijn, met lange haren

maar ik geef er niet om
Ik ben niet meer dan een ander

heb ik geleerd, toen ik trouwde
met een eenvoudige man

Ik zou koninklijk kunnen leven
(karavanen vullen de huizen en de stallen)

maar ik geloof niet
dat de rijken kunnen binnengaan

door het oog van de naald
in de poorten van Jeruzalem

Ze hebben de steen gebroken
De stukken zullen in de mond liggen

zolang er arme families zijn

Zoveel spinnen op één superweb
met de bazen in het midden, als zegel
van het verbond dat hen machtig maakt

Het spinsel van de draden is sterk
maar de springers aan de rand
hebben honger en geen prooi meer

Dus wat kunnen de bazen anders
dan verdergaan en de grenzen verleggen
want broederschap verbetert de wereld

Dat is het grote vredesideaal
De buit en de belastingen betalen
ervoor en houden de spinnen in leven

Bij al hun namen zweren
en bezweren de bazen:
het web is heilig, het moet

groter, veel groter, wereldwijd
zal het uit moeten groeien
Daarna zien we wel verder

Sommige kinderen zijn serieus
Ze klampen zich niet vast aan
een gouden hand of een engel
met grote zwanenvleugels

Ze lopen rondjes om de leegte
waarin de mogelijkheden liggen
Ze willen helemaal niets weten
van de beelden uit het verleden

waarin mensen hun leven denken
te hebben vastgelegd
Sommige kinderen
gaan liever een eigen weg

Ze zijn graag alleen en in hun hart
houden ze de teugels
van de toekomst, gezien
in de nacht van de ster

en mijn man is zo'n kind

De verhalen van mijn leven
heb ik aan tafel doorverteld
Zo leerde Mohammed praten

en verlangen naar de jonge tijd
van vrede en rechtvaardigheid -
een toekomst die we dromen

mooier dan de werkelijkheid
maar nog ver weg. Zeker
zijn alleen de hebzucht

en het harde werken
tot je ziek word
en je je klaar maakt

om te vertrekken
naar Jazira in het noorden
waar het paradijs wacht

Het vrije veld, het wapperen
van mijn haren, het wuiven
en golven van het gras

Alleen aan mijzelf gehoorzamen
Geen waterspiegel, niets
dat blinkt dan jouw ogen

om me mooi te voelen
Ik verfoei het verleiden
in doorschijnende kleren

Ik spuug op mooi
moeten zijn om mee te tellen
Ik walg van mooi

zijn en daarom niet meetellen
Ook ik beloop de wereld!
Ook ik verzet daar bergen!

Ook ik overzie wat er gebeurt
Ook ik ken de mensen
en ik spreek wijs met jou

Zullen er zandpiraten zijn
zolang er mensen leven
in zand?

De woestijn staat in bloei na een dag
regen, 's nachts dribbelt het water

tussen de scheuten van struiken
en jonge bomen - een wijze les

in politiek, te verdelen wat er is
wie de mensen ook zijn

en waar ze ook wonen, want
de regen en de aarde zijn gratis:

een akker en een tuin voor iedereen
gelovend of niet

in vrijheid en gelijkheid
gelovend of niet

dat God bestaat
en niet moe wordt
om de mensen nieuwe kansen te geven

Magische krachten opborrelend
uit retorten van kelderalchemisten
of bruisend in het blauwe bloed

van zonen van zonen van grootvorsten:
oude gefluisterde geheimen
en de droom van meesterschap

Maar alleen teleurstellingen
zijn er gevonden, vergiftiging
en het onsterfelijke bijgeloof

in gouden chromosomen
die exclusief willen wonen
als ze eenmaal ontwaakt zijn

uit hun generaties
lange sluimering, ontkiemd
in de tijd van ontkieming

Goud gewonnen in de gouden tijd
Gerechtigheid te winnen in een nieuwe tijd
En genade in de tijd van genade

Vertrouwen is een kist vol messen
die je uitdeelt om iets te bereiken
Levensgevaarlijk, maar onmisbaar

Ik weet dat het nooit goed gaat
in de strijd tegen misbruik
en al het andere (eigenbelang)

Toch ben ik niet bang
om te verdelen
en te heersen

die oude les
hoe je de messen bedwingt
zodat ze zich schikken

in vredesvoordelen boven bloed-
vergieten, dat is echt een kwestie
van volhouden tot het me zal lukken

om de mensen te verenigen

Ook vandaag zal ik het juiste doen
Dan zal niemand met mij spotten

Mijn wraak klauwt snel en ver
tot de wereldvrede is gevestigd
bij gebrek aan tegenstanders

Rijkdom hoef ik niet, macht wil ik
maar niet voor mij, ik ben een dienaar
De eer en de herinnering zijn mij genoeg

Laat de beste dichters mij bezingen
mijn daden noemen en roemen
als die van een grote man:

de rechtvaardige held van de zee
tot Jeruzalem, Damascus en Bagdad
de strenge vaderhand van Rome

tot aan de Himalaya en hoger
tot in de zevende hemel

Ik kan er niet van slapen
We hebben gefaald
en de straf blijft uit

Duivels roofden de schat
van de goden als goden
Ze klommen door de hemel

door het vierkant van de goden
tussen de hoge muren
(de deur bleef gesloten)

Waarom? Waarom
is het niet erg? Is het anders
dan we denken? Wat is er fout

aan onze gedachten? Wat moeten we?
Een dak maken? Het heiligdom ontheiligen
met bewapende mannen in de vrijzone?

Of het laten zoals het is?
Verwijderen wat er over is?
En hopen op een nieuwe tijd?

Er bestaat niets mooiers dan het groen
van palmen na een lange reis
door de woestijn, vers water
en bescherming tegen de zon
Maar de mensen

letten op je, allemaal verveling
opgesloten tussen dikke muren
(Alles liever dan de straten
  die stinken naar vee en poep
  Vliegen likken aan je ogen)

Er bestaat niets mooiers dan de kleuren
van zijde en edelstenen op het lichaam
van een knappe vrouw, parels en parfum
in haar kleren, tussen haar borsten
zodat de mensen

op je letten en je man
je verwent met begeerte
druiven en zoete koeken
Het is een heerlijke droom
dat dat niet voorbijgaat

Het is een week reizen
van Mekka naar Jeruzalem
maar waarom zouden we gaan
met God in ons midden?

Een boodschapper bracht een kist
met goudbeslag, en twee ramshorens
in purperdoek, met vurige woorden
over de stamvader en het offer

daar op die berg

Heiliger zouden we niet kunnen
wonen met twee godsbewijzen
de horens als teken
van het verbond

en de zwarte steen die wit was
in de tijd van het paradijs
de tastbare herinnering
aan de ongehoorzaamheid

Hij was niet oud, maar oud genoeg
om te weten dat spoedig het genot
van meisjes die in bloei komen
hem ontglippen zou

Zolang het kon, zolang het duurde
was hij nog de man die na een veldslag
achter op zijn kameel een meisje
naar zijn tent bracht

Ze was rijp, op het zadel
verloor ze haar eerste bloed
en in de boomgaard dronk hij
honing met de Koptische

Zijn vrouwen roken het
Ze kleineerden hem
in hun verleidelijkste kleren
maar hij zei dat het mocht

Zelfs een lelijk meisje wilde hij
Zo werd hij voor sommigen
de man die van maagden hield
hier en in het hiernamaals