Vergadering op hoog niveau
De koning kan niet anders
De reputatie van het land

wordt aangevallen, en verdedigd
met de grootste filosoof: zijn
de ongelovigen minderwaardig?

Moeten wij hen bekeren
met kanonnen en dwangarbeid
en daarvoor worden beloond?

Of beroven en vermoorden wij
beschaafde mensen tot verdoemenis
van onszelf, een onuitwisbare schuld?

De meningen blijven
verdeeld, de koning is machteloos
Hij kan geen besluit nemen

De wijzen gaan uiteen
Biddend verschonen ze hun ziel
van wat zij niet hebben gezegd

De luitenant-kolonel is een held
Met verliezen is het moeilijk
leven, het roept teveel

vragen op, over minachting
kreunende minachting
van mensen en de grondwet

De winnaars hebben verloren
Want ze trekken zich terug
uit de vlakte waar geen eten is

en de kolonelisten hebben gelijk
ze zijn geen slechte verliezers --
uiteindelijk hebben ze gewonnen

Maar slachtoffers vergeten niet
Hun verdrijving is levend
uitgekapt, afgekapt, omgekapt

zijn, gevangen
in waanbeelden
van blinden die geloven

uitverkoren te zijn
door de Enige
die niet verliezen kan

Om de eilanden van slib
in het moeras stijgt het
peil, de vissers zien hun wereld wijder
worden, ook oude beddingen
vullen zich, het waterland
wordt bereikbaar over rivieren
uit het vaste land

Het is een aanzuigende leegte
een poort naar de zee, een kans
voor de veenboeren en de bosbewoners
om handel te gaan drijven
dijken, kades, een stad
te bouwen, met een dam
in het midden

Er stromen mensen over
van de welvarende dorpen
naar het drooggelegde land
met de nieuwe haven --
geen oude kern die hongerig
de ommelanden verovert
maar hun kolonie