De groene engel is overal
Ik wil me op haar wreken
maar de paarden briesen

van geluk, oren naar voren
Ik lik aan de stenen
maar ze blijven hard

Ze regenen op me neer
en scheuren
mijn kleren

De mannen kijken weg
Ik kan hen niet geloven
te bitter is de nasmaak

van hun liefde, te hard
om mijn hart de klem
van het recht dat zij preken

alsof ze groene dienaars zijn
van een voorzienigheid
die geen fouten toestaat

Maria was zwanger
van God, een verhaal
kan niet sterker zijn
en ik denk aan mezelf

als de heilige of de profeet
die ik zou willen zijn, zo vervuld
ben ik van zuivere inspiratie
in deze stille, heilige nacht
van de geboortester

Laat engelen neerdalen
om God te prijzen
en vrede te zingen
Ik waak
onder de palmboom

die zijn takken buigt
en alles geeft: fruit
en een bron opwellend
tussen zijn wortels