Het zal toch wel zo zijn
dat er ellende schuilt
achter glitter en goud?

We praten erover
zodra er iets verdachts is
Een kind dat thuisblijft

oma die een week komt logeren
een nieuwe oppas
of een lange zakenreis

Noem het roddels
Ze zijn het cement
van onze buurt

En we weten best
dat het mogelijk is
dat ze niet waar zijn

En dat is de kiem
de kiem van onze laster
Onze afgunst

De hemel heeft mij gevangen
in schoonheid, mama zei:
weet je, de mensen
praten over een mooie vrouw

met een liefhebbende man
altijd slecht, je staat machteloos
Niemand hoort wat je zegt
tenzij je huilend schuld bekent
Dan geloven ze je direct

De hemel heeft mij gevangen
in heiligheid, geen man mag mij
nabij komen, ik ben een voorbeeld
ik ben een verhaal geworden

en moet binnenshuis wachten
tot ik oud genoeg ben, wit
gewassen zoals ooit de steen
weer wit zal zijn, aan de oevers
waar het allemaal is begonnen

Het gebeurde, hij overleed
Ik zag hem opgebaard
zijn huis verlaten, veel mensen
liepen fluisterend mee

Het was nog niet uitgezocht
maar zijn verweer was zo gering
het haalde niet eens de krant

De dragers zeiden dat hij schuldig was
jongens gooiden verf op zijn terras
de klokken beierden, een hond begon
te blaffen zo hard hij kon