Het huis is opgeruimd
nu mijn hoofd nog

handen om een warm glas
lichten uit, staren

naar een vlam ongemerkt
mijn zorgen verbranden

Maar mijn schedel behoudt
diep verborgen iets zwaars

dat geen licht ziet, verscholen
een verlangen

te leven en ervaren
Mijn schedel behoudt

mijn zwaartepunt

Pyjamadagen van ziek zijn
met dichte gordijnen
denkend aan vrij zijn
met dichte gordijnen
genietend van elkaar

Ziek zijn is vurig verlangen
naar bruisende energie
zonverlichte kamers
nooit meer slapen
zingen, lachen, elkaar

onvermoeibaar voeden
en op zijn hevigst lijden
aan het verlangen
met vrienden
onsterfelijk te zijn

Ik heb gevochten, nog steeds
zijn er barbaren als je durft
achter de spiegel te kijken

en erdoorheen te stappen
in de echte wereld
van duur gekochte averbeteringen

Overwinningen worden vergeten
terwijl men ze viert
steeds opnieuw

zullen ze behaald moeten worden
tot in eeuwigheid amen
Ik teken ervoor

een vinkje achter mijn naam
gezien heb ik het leven
laten we dansen

tot de muziek erbij neervalt

Mijn eerste liefdes, een spel:
de leuke jongens in de pauzes
waar school goed voor was

en in de weekenden met leugens
bevestigd door mijn lieve broer
avonden plezier in disco en soos –

het ware, mijn echte, leven
Haal een bessen, we gaan niet weg
niet naar bed. De fiets wacht wel

we blijven kletsen en lachen, vrij
zijn we, want mama weet het niet
en maakt zich geen zorgen

Alleen met kortere levens
kun je zeggen: 40 jaar is genoeg
voor het nieuwe begin

dat je de kleinkinderen gunt
maar wij willen verder
aan de zijlijn het spel

observeren, af en toe een bal
het veld in gooien of een vlag
opsteken uit ons geweten

Tussenstanden houden we niet bij
Die veranderen en verliezen snel
hun toebedeelde betekenis

We zwaaien de kleinkinderen
in de kracht van hun leven toe
en maken het ons gemakkelijk

in elkaar, met hele en halve pilletjes
vieren we na de blessuretijd
onze verlenging, hun begin

Reinheid en regelmaat
een weldaad van rust

die me energie geeft
waar ik van ga springen
in spin, de bocht gaat in
uit spuit, de bocht gaat uit

Ik spring uit de band
in het tuinfeest der lusten
naar het fruit, rijp en groen
elke dag opnieuw, het kan

niet op, zolang het duurt -
tot ik onder de capriolen
steeds kleinere cirkels
schrijf om mijn middelpunt

Een weldaad van rust
reinheid en regelmaat

Hoe tel je van nul tot één?
Begint het nieuwe jaar bij
het openbreken van de knoppen?
mijn leven bij de geboorte?

of al in de winter
wanneer
moederbuik en knoppen
zich verdikken? in de zomer

bij de allereerste molecuul?
of is er geen begin, alleen
honger
en een verslindende mond

die de staart van het oude
verteert tot eeuwige slang --
de symbolische nul
die niets symboliseert

wat werkelijk bestaat
of het zou mij moeten zijn
en jou, wij mensen
die niet meer zonder kunnen?

Rusten hoef ik niet
meer dan ik nodig heb
de rest is tijdverlies

Leven is springen
en ervaringen eten:
alle dagen feest

Samen proeven en verteren
en 's avonds de maan
maar die interesseert jou niet

Bovendien is het 's winters koud
en 's zomers nog licht
wanneer ik moet gaan

slapen, de uitzonderingen
maken we ongeacht
de consequenties

voor anderen, voor
zorgeloos plezier, voluit
vierend dat we bestaan

Kleiner dan ik ben
ben ik in mijn eigen armen

gevallen, in stukken
maar een en al liefde

likkend aan de wonden
ze zijn van mij

Het bed weet nergens van
draagt gewoon wie liggen wil

het is zacht voor zwaar
en stekelig, voor mij

Ik praat en schrijf mijn klachten
weg onder enthousiaste woorden

vrienden hopen wanmoedig mee
raden wat ik niet durf

te delen en achteraf
maak ik me zorgen

of ik hen tekort heb gedaan
ik ben zo moe

mijn lichaam is de grens
die ik over wil

Wakker schrikkend duw ik zacht
jouw snurken om, gerustgesteld

zak ik terug in moeheid, dromend
in te halen waar ik niet aan toekom

in mijn halve dagen van het kleine
zorgen voor Missy, jou en mij

Soms moet ik je blijven kussen
moet ik je nat huilen om meer

tijd, meer te doen, groter te leven
met minder slaap, ik heb zoveel

te geven waar ik niet aan toekom
in mijn halve dagen van het kleine

zorgen voor Missy, jou en mij

Oh, jullie edele ridders
en wijze oude vrouwen
ik heb lak aan jullie

advies en medelijden
wat weten jullie nu

van dit niksige stadje
of de onrust in mijn hart
je kunt het bloed niet zien

stromen naar mijn gezicht, mijn lippen
die trillen, mijn glimlach die zegt

wat ik niet vertel of schrijf
jullie horen de verleiding niet
van mijn stem, ikzelf

ken mijn problemen
beter dan jullie

Ik zit op de volle kracht
van 210 paarden en ren
over het strand van De Haan
ik besta, ik leef
oerend hard

mijn ziel verslindt de branding
en het duin, het landschap
van mijn vrijheid, mijn droom
en de werkelijkheid vallen samen
op de grens van zee en vrienden

waar ik mijn Norton omhels
sterk, zelfstandig en vrij
schep ik beeld voor beeld
leven uit mijn verlangens
ik schep liefde in mijzelf

Ik schrijf mijn levens-
boek niet op papier --
in vele hoofden

leg ik vast wie ik ben
en wat ik ervaar, net als jij
vergeet ik de toekomst

Er is geen dood in mij
hormonen rennen af en aan
celgroeiers vernieuwen me

en ik ruik niet naar verval
alleen naar vrolijkheid
en mijn verlangen

onbekommerd te leven
in een huis zonder zorgen
met poeslief en weesplanten

mijn hart vol slingers en bloemen
die geuren naar contact
en jou voorzichtig aanraken

om aangeraakt te worden
door jouw handen
door jouw aandacht

Kijk, zie je dat ik het ben?
Let niet op de klaprozen
let niet op mijn huid, mijn hoofd

zonder haar, okee, de oorringen
mag je zien, ze knipogen
naar het begeerlijke goud

dat jij alleen opgebonden kent
strak boven onversierde oren
Het wapperde alleen thuis

Ik heb lippenstift geprobeerd
en werd onoverwinnelijk
een robotvrouw vol energie

De pijn telt niet, ik leef
ervaring na ervaring
een ander mens

De pijn telt, ik wil
leven, alle kansen
benutten, alles

daarvoor overhebben
zolang het kan, zolang
ik dat kan, zolang

mijn energie liefde stroomt

Luister, volg mijn woorden
misschien openen ze jou
voor het Grote Geheim

en verankeren ze het
in je gedachten, de ernst
ervan in je hart, een besef

van wat het leven is, jouw
leven op de planeet aarde
Verliefden kennen het

even, zolang het duurt
Het verandert alles
wat je doet, wat je ziet

De wereld en jij voegen zich
soepel en vanzelf naar elkaar
Osmoses over en weer

vrij van wrijving en irritaties
van jouw huid, die het bitterzoete
uit je en in je stromen

Ik wil erbij horen
gewoon
met elkaar lachen
en verderpraten

smoezen in de warmte
van elkaars bloed
veilig in de onveiligheid
van het leven

die vrienden treft en wegneemt
uit de rondedans -- tot het laatst
houden we hen vast
hand in hand

Ik sluit me niet op
in garanties en angst
ik bots en buts me buiten
in de storm, samen

met krijgers
die zich niet verschuilen
voor het lot van anderen
omdat ze erbij horen

Door het schimmige grijs
van wie wat wanneer heen
zijn de ochtenden wazig

groen van bezoek dat zal dansen
en lachen, met veel gebaren
verhalen zal vertellen

en altijd een aanleiding vindt
om mij aan te raken
en innig te omarmen

Het is alles, maar niet genoeg
Ik wil nog niet
wegkruipen in mijn holletje

Kon ik me maar verschuilen
zoals de zon en weer
te voorschijn komen

met kwikstaarten in de tuin
en spelende kinderen
buiten