De ochtend gloort, ik stap uit bed
Omdat ik het wil voelen, doe ik het

geboren worden over in het openbaar
Ik kleed me uit op straat en dat voelt raar

Ik streel mijn kippenvel, het is gênant
dat ik moet plassen aan de waterkant

We staan stil om niet te vallen
Schouder voor schouder met zijn allen

We staan stil voor de foto als atleten
voor de start, strekken ons uit, vergeten

het harde plankje, de overstekende tenen
het koude ijzer tussen billen en benen

We staan stil alsof we zweven –
een boog van buiken zacht

gespannen over de gracht
Venussen voor even

Jíj hebt een hoofd, met alles:
wangen, kin, en oren, neus en
ogen die jouw positie bepalen

Dat hoofd van jou is vol:
er zit een tong in, met tanden
en heel wat hersenen, maar

zelf heb ik dat niet

Zelf ben ik dat niet

Wanneer ik denk aan de binnenkant
van mijn schedel, is daar niets:
een leegte

En als ik me erop concentreer
heb ik zomaar geen gedachten
alsof ik helemaal in rust ben

geen iets, alleen ruimte
een waarnemende geest
aan wie de wereld verschijnt

Het is vanzelf gegaan
het africhten van mijn lichaam
het eten, poepen en slapen
op vaste tijden, de grenzen

die me straffen
als ik er overheen ga
om bewust te genieten
van de vrijheid die ik niet had

als baby, toen ik nog zuiver
een waarnemer van de wereld
was, een stormend rustpunt
een hemel van de grenzen

hemel van de constellaties
die ik tekende, mijn kaarten
van de ineengevlochten patronen
om mij heen, de grenzen

van wat ik wist, van wat ik weet
veilige muren met ramen
als ik nog verder wil
mediteren

Af en toe kijkt er iemand
Dan speel ik een rol

in zijn hoofd, als het meisje
van de overkant, het meisje
met te lange haren
om haar borsten goed te zien

In de schaduwmaanden
blijven de woonblokken grauw
Dan sluit ik de gordijnen
en dwaal ik door het patroon

in deze zelfde zachte stoel
waarin ik helemaal vrij ben
en van buiten naar binnen
ademend mijn stevigheid voel

wetend wat het is
om te bestaan -- dan is het fijn
bloot te spelen naakt te zijn
en iemand te verleiden

met wat ik zou kunnen
begeren en midden op de dag
allemaal zou kunnen doen
als ik niet alleen was