Vanmorgen ben jij gebleven

Je kwam met koffie
gewassen, je haren los
in de zachte lakens
weer bij mij liggen

en vroeg houd je van mij?

Ik kuste je
niet in staat verder te kijken
dan mijn liefde
in jouw ogen

zoekend

Wij samen in bed
in de zachte lakens
is genoeg
Jouw ogen

Wat zie jij in de mijne?

Ik weet nog goed, toen ik een meisje was
en ergens lag te zonnen in het gras
heb ik een vrouw gehoord, een lieve stem
die in gesprek was met een man om hem
verhalen van hun zoontje te vertellen
ze vroeg hem voortaan vaker op te bellen
maar zelf kon zij het zonder hem wel stellen
want mannen worden veel te graag bekoord
en liefde is tenslotte maar een woord

Ik vond het gek wat zij daar zei
en schoof een beetje dichterbij
werd toen verrast door wat ik zag
haar lach die naast de zijne lag
verguld te zijn met deze dag
Had ik het soms verkeerd verstaan
en toonde hun gedrag juist aan
dat liefde is zoals het hoort
onzegbaar meer dan maar een woord?

Die dag begreep ik niet wat zij hem zei
maar later leerden al mijn vriendjes mij
dat lippen die zo zoet en o zo zacht
hartstochtelijk beminnen in de nacht
ook kunnen drukken op een vreemde vrouw
terwijl ze fluisteren ik hou van jou
wat iedereen natuurlijk liever hoort
dan: liefde is tenslotte maar een woord

Laat ontbeten, half
de tafel afgeruimd
omarming in de keuken

Meer hoeft er niet te zijn:
buik tegen buik, handen
om ons heen

Jij kleedt je langzaam uit
en mij, vanzelf, we reiken
naar liefde die er al is

het gloeien en het uitstel
de vervulling die er al is
het grote geheim

Jou daar te zien
bedienen in zwart
met strakke haren
ik dacht die man
lijkt erg op jou

Je herkent me niet!
zei jij uitdagend
Of is uw schoonheid
mevrouw, soms te
mooi voor mij?

Ik was een meisje, maar jij
leidde me als een dame
gewikkeld in een handdoek
uit een duur hotel naar je bed
en na afloop dronken we warme chocola

Zou het nu anders zijn?
Wat hebben we geleerd
aan liefde? Kennen we het
geheim, de listen en de lasten
de lieve vrede en ons ongeduld?

We zijn nog jong, vind je?
Ja, de tijd aarzelt – zo leef ik
sinds toen,in afwachting
van jou misschien, hoe dan ook
is dat nu voorbij, ja dat denk ik

Ik weet wat er komt
en dat is fijn, ik hoef niet
op te letten, nergens
me druk over te maken

niet over mijn buik, mijn borsten
niet over wat ik doe
en wat hij wil dat ik doe
Het is allemaal bekend

de kussen, de herhaling
van strelende handen
het plagende uitstel
We kunnen ons overgeven

Ik zie zijn gezicht graag
als hij niet weet wie hij is
en ik evenmin
gedachten heb over mijzelf

als we enkel gedreven worden
en dat zien, in elkaars ogen
zonder geheimen, alleen zo
is een mens zonder geheimen
– schaamteloos

Liefdes waar geen tijd voor is
geen gelegenheid of onbezonnenheid
die denkt dat alles kan

als we het niet afkeuren
en ingewikkeld maken
terwijl het eenvoudig liefde is

een streling van aandacht
het genot van contact
kussen, geen tranen

van gemis en verdriet
om onmogelijke vreugde
in stilte gehuild

tot een bad dat dagelijks
genomen en bijgevuld wordt
om de liefde te voelen

waar we van overlopen
zonder haar te laten stromen
waarheen ze wil gaan