Ook nu gebeurt het weer
gedachten heb ik meer
dan drang om mee te doen
ik droom van een zoen

en meer in het verschiet
Weer weet ik niet waarom
ik ook vanavond niet
gewoon in actie kom

al zie ik kansen hier
toch vind ik geen manier
om mee te doen, een stap
te zetten met een grap

of achteloos gebaar
ik wou dat ik dat kon
maar
we rennen langs elkaar

Er varen schepen op de zee
niet een neemt mij mee
alleen de gedachte
zal ik blijven wachten?

Het feest is druk, mijn tafel niet
Weer niemand die mijn ogen ziet
die staan te zwaaien en te springen
help help help

Opnieuw heb ik gedroomd
dat stad en land werd overstroomd
schepen volgepakt vergingen
help help help

Zijn er oren voor mijn stem
of zit ik in leegte klem
zal ik, zal ik blijven
wachten?

Zal ik blijven
wachten
alleen aan tafel

mijn ogen springen
en zwaaien help help help
schepen varen voorbij

ik roep
steeds harder
met mijn schouders
maar ik ben onzichtbaar
stad en land overstromen

schepen vergaan
volgepakt
help help help

ach zal ik
zal ik blijven
wachten?

In mijn korte jurk kijk ik rond
glijd zo een spagaat in
zeker, zeker word ik gekust

vanavond al, of anders morgen wel
ik wacht al zolang, zuigend op de munt
in mijn mond, ik houd van frisse kussen

onder het dansen en in bed
wanneer ik wakker word
uit mijn dromen van een man

die ik volgen kan
naar waar ik heen wil
die de weg weet

in de doolhof
niet maar wat loopt
niet maar wat doet

niet steeds gefrustreerd
ten val komt als niet de onzichtbare
hand van een vrouw hem helpt

Ik ben onderweg
in een niemandshuis beland
in niemandstijd en niemandsland

Het bed is koningin-
nebreed, plaats genoeg
voor een koning als hij

goed is voor meer
dan slapen, dan vrijen
voor meer dan een keer

In de lege hotelkamer
is het raam een gebod
om naar buiten te kijken

Smalle siergordijnen
altijd uitzicht, altijd
gezien kunnen worden

Gek dat er niemand woont
op deze prachtige plek, hier
zou ik wel willen leven

Op de gang piepen
wieltjes, een deur klikt
en het is stil. Wat kan

het voor iemand zijn?
Zal ik toch mijn koffer maar
eens uit gaan pakken?

School en thuis, alles
aan deze kant van de rivier
besproken met vriendinnen

op de andere oever
alleen maar schapen
geen vergezicht

op blinkende daken
een lieve oude fee
die de was doet

of een jongen
die een duik neemt
niets bijzonders, maar

toch kriebels van binnen
die me pootje doen baden
even drijven door golven

opwinding in mijn lijf
opgestuwd door de kans
op overweldigend geluk

Jij bent een vloeiend lichaam
van water in de rivier
net als ik

deinend om jou
mijn verleidende nimf
je stroomt snel en diep

kabbelt over harde rotsen
die verzacht achterblijven
in jouw sprankelende zog

We strelen de vissen
omarmen de waterlelies
en ruisen mee met het riet

laten we blijven, hier is het
goed, ook de vogels
zwenken terug

mijn rivierlief
ik wil niet dat wij
de zee bereiken

Soms heb ik iemand nodig

laten we een praatje maken
hier ergens afspreken
of elkaar schrijven

we zouden samen kunnen
lachen, wat endorfine-
snoepjes kunnen delen

snijden is niet genoeg
rode lijnen, opwellend
uit mijn hart

de kerven van mijn stam
zaagtanden, opwellend
uit mijn hart

en lees mijn gedichten
rode lijnen, opwellend
uit mijn hart

Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij

zet je liefdespijn
liever niet opzij

Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij

onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij

Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij

Wat doet het ertoe
hoe oud ik ben, of ik zussen heb
en kinderen, waar en met wie?

Dat zijn geen wetenswaardigheden
In wat voor kleren dan ook ben ik
met benen, romp en een gezicht

mijn hart, begeerd of niet
Ik wil jouw fantasie
om de wereld te toveren

waarin we kunnen leven
vrijmoedig veilig zijn en
zonder opsmuk knielen

voor de anderen, lief hart
samen kunnen we alles
wat we wensen ondernemen

Ons dorp is te klein
Ik heb alleen oma
om naar toe te gaan
en mee te praten

Ik masseer haar schouders
en zij strijkt haar vingers
door mijn haar, ik krom
mijn rug voor meer, dieper

Ik span mijn lichaam
tot haar hand mij openbreekt
als vrouw, wie
breekt mij open tot vrouw?

De jongens die mij niet zien staan
en de jongens met starende ogen
die mij denken uit te kleden
hebben me niets te bieden

Ik zoek er een tussenin
die weet wat hij wil, en
alleen nog maar door mij
ontmaagd hoeft te worden

Plooi je als een kussen
in mijn rug, vorm je lichaam zacht
naar het mijne, dan zakt de pijn

erin weg, in de omarming
van jouw genegenheid, je mag me strelen
licht over mijn schouder, dat is alles

wat ik je geven kan als je belooft
om niet te bewegen, meer kan ik niet
aan, mijn open bloem blijft gesloten

Soms brandt ze van krampende pijn
soms van verlangen, altijd teer
van binnen is alles teer

te teer voor wilde hartstocht
nectarkussen, hemels zweet
en totale voldoening

Wil ik dat hij soms wel, soms niet
als een engel mijn bed in duikt --
zijn vleugels klaar voor vertrek?

precies naar mijn wensen
precies als een man
een ervaren minnaar

die niet hoeft te ademen
want hij is een engel --
hij ruikt geen geurtjes

Misschien lukt het
met mijn nieuwe toverstok
om een luik of klapdeurtjes

te maken in de hemel
iets dat ik zelf openen kan
als een sein: Kom! Ga!

Of wil ik dat hij blijft
en bij me is, soms als vriend
soms als minnaar, soms als engel?

Je blies donderwolken
en waaide de warmte
weg, je waaide weg
Ik droom jou

veilig in mijn liefde
onder watervallen van geluk
Ik droom en droom
en droom nog een keer

maar het blijft sneeuwen
Is er een jas tegen de kou?
Is er een jas met dikke zakken?
Is er een jas warm genoeg?

Kom in mijn armen, ik tover
wat je wenst, alles kan
Trek jouw blauwe jurk aan
en schud je haren los

Ik droom jou
veilig in onze liefde
Ik tover en de zon schijnt
Ik tover en jij lacht me toe

Lang en gelukkig staat er
op De Muur tegenover
mijn thuis, Berlijn
is mijn Berlijn

Maar toch blader ik
in een reisblad, de zee
wenkt, de bergen roepen
echo's Actie! Actie!

Een man lacht me toe
We zijn engelen, ik geef
hem mijn angst, leen
hem mijn kamer

Ik moet gaan, weg
van alleen, meer zijn
dan mijn werk, iemand
trouw beloven

Mensen kussen in het pretpark
een film van liefde in de stad
met muziek en wat woorden
zonder suiker, puur
als espresso; een wenkbrauw
even opgetrokken zegt alles

Een meisje zwiert op rolschaatsen
tussen de kaartenhuizen, zand-
kastelen en fabrieken
Ze krijgt voorrang
van starende chauffeurs
die Romeo van Julia scheiden
aan weerszijden van de straat

en spotten met de voetgangers
die ze snijden, hard op weg
om gek te worden, denkend
aan een geheime geliefde
verborgen onder de littekens
van hun leugens