Ik weet het door de heerlijke dagen
van stevige, rondborstige glazen
bier en het verlossende plassen

het slijpen van de messen
na de slacht en aan het spit
staand mijn nagels schoonmaken

naar bed gaan zonder over te geven
sterk als een stier, onverwoestbaar
van binnen, een precies mechaniek

in een stevige, soepele huid:
een sinaasappelmens ben ik
een mannelijke orang-orange

ergens nergens in de Velden
tussen de kastelen, in een dorp
zonder standbeeld en brandweer

maar met jou, sinaasappelvrouw
jouw zonzoekende lijf, door mijn liefde
elke dag opnieuw omarmd en verzengd

Je ziet het overal: stenen
geblakerd met botten
een braai in het vuur
van boze mannen

Soms sterft er een niemand
spreekt erover wat doe je
als de waarheid te pijnlijk is
als je haar al raden wilt?

Aan roetstenen stoot je
je niet, je houdt afstand
of pookt erin nieuwsgierig
of er iets onder ligt

Ik was er niet bij
maar ik ben toch niet gek
dus misschien was zij het wel
te denken een mens te zijn

zoals wij

Lopend langs de bordjes Voormalige
Rosse Buurt weet ik dat ik droom
van een betere toekomst

Die kan ik mij veel gemakkelijker
voorstellen dan hoe het is
een man te zijn

die het gebruik van een lijf koopt
zonder besef wat er niet klopt
Tegen hem moet ik mij wapenen

Muren? Truttigheid? Klauwen?
En gezelschap, dan kan ik
lachen om jaloerse ogen

en de verlekkerde
die van mij wegkijken
naar een ander - niemand

groet ik als mijn meester
iedereen heet mij welkom
Servus, waar ooit oorlog was

Is het alleen maar veilig
in een klooster van verhullen-
de kleren en binnen de muren
van keuken en kinderkamer?

Of neem je het risico
een heks te zijn
volgens bange mensen
die tegen je zullen samenspannen?

Een heks die van zich af slaat
en zich niet laat dwingen
door de zieligheid van een man
of het mes van rovers

De steken doen pijn
het water is koud
en de nacht is donker
in het slijk van de oever

Ik hoopte op sterke dochters
en lieve zonen, verstandig
en behulpzaam, maar
ik zal ze niet krijgen

Het is hier te hoog
en te kaal, en die man
zit zo onhandig
naar mij te kijken

Hij heeft blijkbaar niets
te doen en kijkt verkrampt
langs mij heen, loensend
naar mijn borsten

Ook zijn tweede sigaret
kalmeert hem niet
zijn duim staat strak
van begeerte

Ik kan nergens heen
er zijn geen winkels in deze wijk
om in te ontsnappen
als hij me achterna komt

Moet ik dan maar
vriendelijk als het zonlicht
even naar hem knikken
en een praatje maken?

Op het lage bordes
voor de open deur
in de lege straat

zit een man met
de armen over elkaar
zijn lippen getuit

om een sigaar --
dikke lippen, nooit
mogen ze me kussen

Hij loert omhoog
naar mijn buik --
een stiekemerd

in onkreukbare werkkleren
vrij van openlijke verdenkingen
maar nooit kijkt er iemand om

Hij wordt beleefd gemeden
met een knikje, snelle passen
en gedachten om te vergeten

Er zijn tenten met teilen
en tenten met matrassen
voor de meisjes en de vrouwen

midden in het kamp
achter het front
waar ze levend begraven zijn

Begraven wie ze waren
Verlangend te sterven
van de pijn, weg uit de hel

van onbekende soldaten
die worden geëerd, want
wat zij doen gebeurt niet

Omdat het niet mag, dus
zullen zij de bloemen krijgen
die niet bij het kamp liggen

dat graf
van de menswaardigheid
van de geroofde vrouwen