Ik ben ik en jij bent jij
Er zijn te veel mensen

om van te kunnen houden
te veel om te kunnen leven zonder

omgangsvormen, al kost dat
wel vreugde om het wonder

van elkander, elke ander
die je ontmoet, jij en ik

die is zoals wij
De mensen naast mij

in de trein zitten te praten
Ik hoor hun verhalen, hoor

gelukkig niet bij hen
hoop ik

Ze zijn zo anders, of erger
nog: ik ben ook zo

Het wonder laten wij
onuitgesproken, ongezien

Banden zoeven, ruggen zijn gebogen
wolken woorden waaien mee:
er rijden fietsers langs de zee

Ze trappen en praten
maar ruiken niet
wat ik ruik
kijken niet zoals ik kijk

Ze zweten parfumluchtjes
doen in monologen hun wissewasjes over
Ze voelen zich belangrijk

Ik krijg betaald en ik koop

het bed waarin ik wil liggen

in het land van mijn keuze

het land van de revolutie, van vrijheid
     en gelijkheid waar iedereen weg moet
     die zegt of steunt dat anders beter is

het land zonder mensen
     die huisgenoten en buren uitzonderen
     om hun afkomst, geslacht of liefde

het land zonder volgelingen
     van gezinshoofden, goeroes en
     mannen met een heilig boek

het land van de paradox
     waar vrijheid het systeem is
     zonder armen en zonder rijken

het land zonder mensen
     die aanspraak maken op de status
     van meer te hebben dan anderen

het land aan de rand
     van onvrijheid en ongelijkheid
     waar geen geld is voor gespeeld geluk

het land van echte antwoorden
     op de vragen naar het waarom
     waar niemand onzin serieus neemt

Ze zeggen dat ik moet gaan
Ik kan het betalen
maar de drukte is niets voor mij

Je moet ontzettend opletten
en er is geen tijd voor gebed
terwijl daar regels voor zijn

waar je je niet aan kunt houden
Je moet ze afkopen
voor een goed doel

Ik wil serieus geloven, echt
vroom zijn, elke dag een pelgrim
en nadenken over mijn daden

gastvrij zijn met respect
voor wie ik ontmoet
alsof ik ontvangen word

als een vreemde

Ik heb wel eens iets teruggehoord
van een zus of buur, iets van vroeger
dat mij bijzonder maakt, ach ja

rondgereden door de gewesten
word ik niet meer, in een draagstoel
achter op papa's bagagedrager

met weerhaakjes in mijn huid
die het licht weerkaatsen
met koninklijke allure

nee, kleurloos ben ik niet
al heb ik geen franjestaart
en geen publiek, ik drink

in café De Koningshut
een biertje met jou
en dat is hier de koning

More and more colours join the flag
until the whole spectrum shines like a sun
a beacon
on the troubled journey

It's just a flag
nonviolent communication
in the wind
a silent look

The pole a magic wand
a seeress, beacon
of patience
made of the right stuff

Oak and elder, willow, fig and fir
the trees of Mother Earth
beech and birch, cedar, cypress
so many more than elm and ash

A healing staff
with a robe to wear
in the colours of our soul
all colours of light