De kraai is onzichtbaar
zwart in de dunne lucht
die ijl vervloeit en werelden
verbindt, boodschappen

openbaart die ik niet begrijp
tot ze in me doordringen
scherp, diep en onuitwisbaar
overweldigend, alles

verandert en ik weet niet meer
wie ik was voor het zwart werd
en de kraalogen met hun snavel
op mij inhakten

Hij sprong op
turnde een schroefsalto
en zit weer in de kring

alsof er niets gebeurd is
in die vier seconden
(schat ik)

(hoe was het?)
een flits van schoonheid
om nu over te mediteren

zelf op mijn plaats vallend
uit de ruimte van mogelijkheden
en onwetendheid

Misschien blijf ik er
misschien verschuift het
misschien blijft het